کابوس‌های کال

عکس و فیلم‌هایی که از برخوردها و بازداشت‌های گسترده با تجمع کاملا مسالمت‌آمیز «کمپین رفع حصر» به دست‌مان می‌رسد، دیگر باید هر کور و کری (شامل همه‌ی اطفال صغیر متوهمی که بعضاً فقط مشکل کمبود هیجان داشتند) را بینا و شنوا کرده باشد که با کشف حجاب و رقص و کنسرت مجازی و حضور توئیتری و شعار پشت‌پنجره‌ای راهی به دهی نتوان برد و این‌ها را «فعالیت آزادی‌خواهانه و انقلابی» و الخ نام نتوان نهاد. «براندازیِ» گنگِ میلیتاریستی کمی سخت‌تر از این خودارضایی‌های سیاسی‌ست و کلا مبارزه، خوب نیست برای پوستِ کسی که با شنیدن اولین صدای گلوله، باید به درون کافه بپرد و از «عقب‌ماندگی جامعه‌ی میان‌مایه» ناله کند.