کابوس‌های کال

یکی از دوستان تاریخ‌خوانده، مطالبی از منابعی تاریخی برایم فرستاده که نشان می‌دهد شاهان قاجار، نسل پی نسل از یک بیماری کلیوی ارثی رنج می‌بردند که باعث می‌شده که سموم به درستی از بدن خارج نشوند. نتیجه: ضعف، عفونت‌های مزمن و ورم در مفاصل. و ظاهراً این وضعیت به قدری بغرنج بوده که انگار مطفرالدین شاه، گاهی حتی به سختی روی صندلی می‌نشسته و به قدری ناخوش بوده که مهمل و گزاف و هذیان می‌گفته است.
اوضاع این ملک که همیشه نابسامان بوده و این فاجعه‌ی جدیدی نیست؛ اما برای من خیلی عجیب است چطور با آن وضع سخت و مشقت‌بار، تخت سلطنت را رها نمی‌کردند؟ همین مظفر می‌توانست اموال و املاک‌اش را (عملا کل ایران را!) به مثلا فرانک سوئیس تبدیل کند و بگوید که: «این حکومت برای شما یا هرکس که می‌خواد؛ منم رفتم فرنگ تا به بدبختیم برسم» :)) و می‌رفت تا زیر نظر پزشکان و پرستاران دائمی، مابقی عمرش را با درد کمتری سپری کند. البته بله، این چسبندگی عجیب به قدرت هنوز هم وجود دارد. جنتی با این‌که جز نام و پوست و استخوان چیزی از او نمانده، اما همچنان رئیس شورای فخیمه‌ی نگهبان است و یکی هم نیست که به او بگوید بس است دیگر پیرمرد! مردم به درک؛ این چه ظلمی‌ست که داری به خودت می‌کنی؟! اصلا چه ارزشی دارد؟! من که در این لحظه به راحتی حاضرم قید همه‌چیز را بزنم تا به وضعیت نرمال برگردم. این‌که این‌ها نمی‌توانند قید قدرت را بزنند به‌هیچ‌وجه برای من قابل هضم نیست. مثل این‌که در عالم دیگری به سر می‌برند که متوجه این وضعیت ترحم برانگیز نیستند. عذاب جسمانی چیزی‌ست که می‌تواند پرادعاترین آدم‌ها را هم به زانو درآورد. با عذاب جسمانی می‌شود کافر شد، می‌شود از همه‌ی خدایان متنفر شد، می‌شود عزیزترین افراد را هم فراموش کرد و نسبت به وضعیت همگان بی‌تفاوت بود. هر چیزی ممکن و هر تغییری در نوع اندیشیدن محتمل است. در روزهایی که بدحال و بی‌حالم و درد دارم، زندگی را چنان می‌فهمم که کویی ۴۸ ساعت دیگر زنده نیستم، و در معدود روزهایی که هیچ دردی ندارم زندگی را طوری می‌بینم که انگار بناست تا ۹۰ سال دیگر هم زنده باشم. بزرگ‌ترین فیلسوف‌ها هم اگر به عذاب جسمانی دچار شوند، هر آن‌چه که گفته‌اند و نوشته‌اند و تدریس کرده‌اند را پس خواهند گرفت. پس، هیچ‌وقت نباید دل سوزاند برای کسی که هنوز سالم است. حتی اگر مثل مردم ونزوئلا از میان زباله‌ها به دنبال غذا بگردد. با بدن سالم، می‌شود از خود جهنم هم عبور کرد.